تظاهرات معترضان به انتخابات در ایران (۳۰ خرداد ۱۳۸۸)

پیش‌زمینه

علی خامنه ایی در ۲۹ خرداد در خطبه نماز جمعه خواستار توقف تظاهرات معترضان شد و به مخالفین هشدار داد عواقب اتفاقات به عهده آنها خواهد بود. 

معترضان بارها تاکید کردند که بر اساس قانون اساسی تظاهرات و تحصن بدون حمل اسلحه آزاد است.

فرمانداری تهران پس از سخنان تهدید آمیز خامنه‌ای تاکید کرد که مجوزی برای این تظاهرات صادر نخواهد شد.

شورای امنیت کشور و فرمانده نیروی انتظامی نیز در بیانیه‌های جدا گانه‌ای میرحسین موسوی را پیرامون تداوم اعتراضات پس از سخنان خامنه‌ای اخطار جدی دادند.

در آغازین روزهای شنبه، ۳۰ خرداد اغلب خیابانها و میادین مرکزی تهران در کنترل نیروهای انتظامی و نظامی و لباس شخصی‌ها بود. همچنین ماشین‌های آب پاش و هلیکوپتر هم برای سرکوب تظاهرات مورد استفاده قرار گرفته بود.

با وجود تهدیدهای صورت گرفته مردم تظاهرات آرام خود را در خیابان انقلاب آغاز کردند. با یورش نیروهای نظامی و انتظامی به مردم درگیری هیا شدیدی میان طرفین روی داد. به دلیل فشار شدید بر رسانه‌های داخلی و خارجی و تاکید وزارت ارشاد دولت احمدی نژاد مبنی بر ممنوع بودن چاپ و مخابره هر خبری پیرامون اعتراضات، گزارش دقیقی از تعداد کشته و زخمی‌ها ارائه نشد. تلویزیون سی ان ان به نقل از منابع بیمارستانی تعداد کشته شدگان را ۱۹ نفر اعلام کرد. صدها نفر دیگر هم مجروح یا بازداشت شدند.

در این روز یک بسیجی از بام مسجد لولاگر اقدام به تیراندازی به سمت مردم نمود که در این حادثه تعدادی از معترضان کشته شدند. 

میرحسین موسوی نیز در خیابان جیحون به جمع تظاهر کنندگان پیوست و در میان آنان سخنرانی کوتاهی ایراد کرد. به گفته برخی شاهدان وی گفت که غسل شهادت کرده‌است.اما سایت قلم نیوز (یک روز بعد و با تاخیر) گفت که خبر حضور وی تکذیب شده‌است.

همچنین فائزه هاشمی در کنار چهار تن دیگر از زنان خانواده وی نیز بازداشت شدند.

این تظاهرات و درگیریها بازتابهای فراوانی در رسانه‌های جهان داشت.

علی مطهری، نماینده مجلس هشتم، و از منتقدان محمود احمدی‌نژاد، در مناظره‌ای با حمید رسایی، از اعضای جبهه پایداری و حامیان محمود احمدی‌نژاد، اعلام کرد که تعداد کشته‌شدگان تظاهرات اعتراضی که در روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ – یک روز پس از برگزاری نماز جمعه به امامت خامنه ای – بیش از ۶۰ نفر بوده است.

منبع:   wikipedia.org